BE THE CHANGE YOU WANT TO SEE IN THIS WORLD

‘Sommige mensen zijn therapieresistent.’ Met die boodschap van de huisarts loop ik de deur uit. Mijn haptonoom heeft een klus in het buitenland aangenomen en de psycholoog zegt dat ik alles zo goed weet. Waarom kent mijn hoofd dan alleen maar chaos en doen mijn hart en mijn lijf nog steeds zo zeer? Ik begrijp de wereld niet meer. Ik voel me kwetsbaar, in de steek gelaten en alleen.

Later ben ik gaan begrijpen dat ik in rouw was door een stapeling van vele dingen. Ik wist het niet en mijn omgeving heeft het ook niet gezien. Ik heb geworsteld met wie ik was, met levensvragen en levensmoeheid. Een zoektocht vanuit mijn kwetsbaar zijn naar waarden, passie en spiritualiteit. En vooral naar zachtheid, vergeving en liefde.

Op zoek naar zachtheid
‘A smile on her lips and pain in her heart’, ze gaat naast me in de schaduw op het trapje zitten.
Ik ben in Zuid Afrika voor vrijwilligerswerk bij het kindertehuis Isiaiah54, het project van Glynnis. Ze is een bijzonder gedreven en inspirerende vrouw. Het is vooral haar passie die mij raakt. Ik ken hem en herken hem. Ik mis het al een tijdje. Vrouwen uit de community komen naar binnen voor de wekelijkse bijeenkomst, wij sluiten aan. ‘Be the change you want to see in this world, Riet’ zegt Glynnis en ze neemt haar plaats in voor de groep.

Ik zorg wekenlang voor Hope, een vondelingetje. Ze is vijf maanden, klein en ondervoed. Ze vecht en gilt als een speenvarken iedere keer als haar flesje leeg is. Ik kijk naar haar. Zo jong en vanaf haar geboorte in haar uppie aan het strijden om te mogen leven. Ze is veilig nu. Wat een oerkracht komt er uit dit mensje en wat een levenswil. Ineens merk ik dat ze stil is. Ze is in mijn armen in slaap gevallen, volledig ontspannen. Ik durf bijna niet te ademen, bang om haar vrede te verstoren.

Je hoeft het niet alleen te doen
De kinderen, de vrouwen en Glynnis, het heeft allemaal veel indruk op mij gemaakt. Vooral ook de Ubuntu sfeer die wordt geademd. Dat is niet uit te leggen dat zit in de poriën van de community, dat moet je voelen. De toewijding en zorgzaamheid naar elkaar, vooral bij de vrouwen, is iets dat wij hier niet kennen. Je hebt elkaar nodig om te overleven. Je hoeft het niet alleen te doen, je doet het samen.

En dat is the change I want to be and see. Voor de momenten waarop het leven je het meest kwetsbaar maakt staat Maggy’s smile. Als het even te rouw is, reis ik een stukje met je mee om je te laten weten en voelen dat je het niet alleen hoeft te doen. Met oprechte betrokkenheid en aandacht. Een beetje Ubuntu in Nederland. It’s all a matter of the heart.